Liedteksten

Lied: Wie de liefde kan verdragen
Op de wijs van
Hoor de ang'len zingen d'eer

Download: liedtekst / partituur

Laat ons mensen dan ook kiezen
voor een leven zonder haat
Wie de liefde kan verdragen
voelen dat zijn ziel bestaat
Spreidt uw armen naar de ander
om te leven nu en later
Dat wij samen zij aan zij
dragen al het vele leed
Dan zijn wij gelukkig weer
als de eng’len keer op keer

Lied: Wij zijn hier maar even
Compositie/muziek: Jan Noordzij
Download: liedtekst / partituur
(stuur een mailtje voor de gratis partituur)

Mensen, ze zijn hier maar even
soms te kort om echt te leven
elkaar te kennen, te beminnen
of opnieuw te beginnen

't Leven is er al jaren
vele eeuwen geleden
vol met geliefden die er waren
maar ooit zijn overleden

Refrein 2x
We zijn hier maar even
om liefde te geven
en te ontvangen
ieders grootste verlangen

Mensen, als het afscheid er is
en je elkaar voor altijd mist
misschien is er later, of een morgen –
dat is voor ons verborgen

Denk en leef in het heden
met een mooi of zwaar verleden
Toekomst – die is ver en soms dichtbij
zelfs voor mens en maatschappij

Refrein 2x
We zijn hier maar even
om liefde te geven
en te ontvangen
ieders grootste verlangen 

Mensen, eens zullen we staan
waar anderen zijn voorgegaan
Het hoort bij leven, overlijden
waar onze wegen scheiden

Daarom, ervaar het leven
met intens geluk, met vrede
ook al is er pijn, of veel verdriet
dit hindert geen liefdeslied

Refrein 2x
We zijn hier maar even
om liefde te geven
en te ontvangen
ieders grootste verlangen

Ik heb ontdekt het leuk te vinden om voor of bij bepaalde gelegenheden poëzie te schrijven. Het feit dat het onderwerp in deze gevallen vaststaat, dwingt me tot iets specifieks. Dit levert vaak een verrassende uitkomst op. Vaak blijft zo'n gedicht een persoonlijke herinnering aan de gelegenheid. Het wordt altijd erg gewaardeerd, wat mij weer plezier en voldoening geeft.

Heel waardevol is om een persoonlijk gedicht te schrijven n.a.v.  een ontmoeting of iemands levensverhaal. Een voorbeeld hiervan is het schrijven van een persoonlijk gedicht voor mijn vriend John Verwijs. 

Regelmatig komt het voor dat ik een gedicht schrijf voor mijn werk als uitvaartbegeleider. Je zou dit ook gelegenheidspoëzie kunnen noemen. Het is bijzonder om gevoelens en emoties voor een familie te mogen verwoorden in een gedicht. Het blijft dan vaak ook voor een familie een geschreven monumentje. 

Behalve door een specifieke gelegenheid laat ik me ook vaak leiden door een kunstwerk. Dit kan een schilderij zijn, een abstract kunstobject of een muziekstuk. Uiteraard heeft  de kunstvorm mij dan al aangesproken. 

Daar waar de kunsten zich vermengen ontstaat nieuw leven zou je kunnen zeggen. Er is niet veel nodig om opgedane inspiratie weer te laten resoneren in een nieuwe vorm; voor mij de poëzie. Het hangt zeer nauw met elkaar samen. Dat is een fascinerend iets. 

Zo verschillend zijn mensen, alleen te zien naast elkaar
zolang ze niet bewegen is het een stil leven

De meeste mensen maken veel lawaai in het leven
kunnen niet begrijpen waarom jij geen bloemen draagt

Vele anderen leven alleen als hun bloemen bloeien
voelen niet de vruchten die tegen hen leunen

Bewondering voor de mens in het midden
onbevlekt blauw, gesloten voor nonsens, doorzichtig naar anderen

Allen worden we gedragen door het blanco van de toekomst
het nodigt ons uit om stil leven in beweging te kleuren.

tekst

tekst