Dichtbundel 'Leef op Tijd'

• ISBN 9789464805123
• Blz.: 86
• EUR 15.95 (exclusief verzendkosten)
• Nog te verschijnen, medio september 2023
• Bestel Leef op Tijd (nog niet mogelijk)

Er wordt vaak gevraagd naar je leeftijd. Dit als indicatie of je iets wel of niet mag doen, of bijvoorbeeld voor een medische reden. Maar de leeftijd zegt vooral iets over onze tijdelijke aanwezigheid. Eenieder heeft een x aantal jaren te leven. Soms (heel) kort, soms heel lang en vaak iets daartussen in. Maar hoe dan ook, je echte leef-tijd weet je pas als het einde daar is. Dan is je tijd om te leven voorbij.

De vraag is: hebben we dan echt geleefd? Is de verkregen tijd dan echt beleefd? In deze dichtbundel wil de poëzie jou aanzetten om na te denken over je leef-tijd. Misschien wil het jou nog veel meer het belang laten voelen om te kiezen echt te leven vanuit je hart. Sterker nog, tussen de regels door klinkt een appel om niet te wachten tot echt leven niet meer lukt.

De gedichten zijn onderverdeeld in de volgende hoofdgroepen:

• Begin
• Onderweg
• Ontdekking
• Besef
• Aanwezigheid

Het leven is zo voorbij. Hoe vaak zeggen we dit niet tegen elkaar, zeker als de leeftijd vordert. Dit legt meteen de vinger op de plek die aandacht verdient. Namelijk: wij zijn hier maar tijdelijk. Zelfs als je een hoge leeftijd bereikt, dan is nog vaak de ervaring dat het leven voorbij gevlogen is.

In de aanloop naar mijn 50ste verjaardag stond ik extra stil bij die verjaardag. Je viert het wat uitbundiger, en daar is alle reden toe. Je hebt inmiddels al de nodige levenservaring opgedaan en je weet dat de kans heel klein is dat je nog eens 50 jaar kan beleven. Dit brengt je bij de tijdelijkheid van het leven. Je leeftijd krijgt dan een andere dynamiek. Mijn 50ste verjaardag was dus de aanleiding om deze dichtbundel te schrijven. Het zijn, hoe kan het ook anders, vijftig gedichten geworden die filosoferen over de betrekkelijkheid van het leven.

Bij zo’n balansmoment werd ik doordrongen van het feit dat het zeer belangrijk is om de tijd van je leven dan ook echt te leven. Te leven vanuit je hart, overeenkomstig je persoonlijke talenten en je ambities. Kortom: er dus mogen zijn zoals je bent. Dan is leeftijd geen automatische tijd, maar wordt het een doorleefde en rijke tijd. Om dit te bereiken is en eigen ontwikkeling nodig waarin mooie en moeilijke levenservaringen een plaats krijgen.

Een ander feit is de uitvaartonderneming die ik samen mijn broer heb, die bij het uitkomen van deze dichtbundel, 25 jaar bestaat. Ook dit is een bijzondere mailpaal. Het uitvaartwerk heeft mij o.a. gevormd en mij aangezet om er alles aan te doen om echt te leven. Dit heeft geresulteerd in het feit dat ik bepaalde keuzes en/of (denk)gewoontes heb bijgesteld of totaal heb veranderend. Ik heb daardoor zuurstof kunnen geven aan de persoon die ik mag zijn. In de poëzie van deze bundel zult u dit proces tussen de regels door tegenkomen.

Leeftijd klinkt anders als je het woordje op ertussen zet. Leef op tijd. Enerzijds mag je het opvatten als een strikte regel, want zonder tijd kan je niet leven. Anderzijds is het vooral een appél, een uitdaging en vooral een welgemeend advies. Wacht niet te lang met echt te leven i.p.v. geleefd te worden door (onbewust) aangeleerde regels, denkpatronen en gewoontes die misschien niet helemaal bij je passen. Dit alles tegen de achtergrond van de tijdelijkheid van het leven. De gedichten filosoferen over dit thema.

Hoe dan ook, ik heb het leven en de levenstijd leren omarmen in voor- en tegenspoed. Voor mij is het leven een gouden zandloper geworden. Leren leven in het nu, is niet vanzelfsprekend. En ja, draai die zandloper om en nog eens om, daar waar het kan. Dan ontstaan er nieuwe tijden en belevingen, weliswaar onderhevig aan dezelfde strikte tijd. Draai dit boekje nog eens om als u het gelezen hebt om het nog eens opnieuw te lezen. Wellicht met andere gedachten. Ik wens u veel genoegen tijdens het lezen en veel liefde en moed in het leven. Koester uw tijd in het hier en nu.

Als de tijd in zand verandert
kan het worden verplaatst
met zandauto’s
Niet dat elders gestorte tijd
langer duurt

Als je erdoor loopt
kriebelen seconden tussen tenen
kunnen uren obstakels zijn,
en de dag een berg
om tegen op te zien

Om tijd voor jezelf te laten leven
doe het in een zandloper
Geobsedeerd zijn door het leeglopen
is tijd innerlijk doden
het bestaan tot stilstand brengen

maar je leven omdraaien,
regelmatig bijstellen
of van richting veranderen
creëert nieuwe tijden, met
vracht aan verdieping en verrijking

Ja, het bestaan is eindig
ook bij een halfvol glas
De werkelijkheid zal dan zijn
niet meer te – kunnen – draaien
maar toegedekt worden met de tijd

Niets is wat het lijkt
tenzij je er zelf vorm aan geeft

Zelfs ziekte en dood
laten zich vormen
als je het maar beleeft

En beleven
dat is een zinnelijke circulatie
van levenslust

zoals seizoenen komen
en gaan
waar de zon zal zijn

en blijven op de plaats
waar niemand komt
of ooit zal komen

Je hoeft er niet te zijn geweest
waar het is begonnen
ook niet waar het eindigt

want het zal er altijd zijn
in iedere vorm
die denkbaar is

Juist dat is beleven
van het leven
in een tijdelijk ogenblik

met een lijf wat valt en opstaat
denkt en doet, zoekend om te ervaren
wat het leven teweeg brengt

Beleven is geluk, je lichaam binnenstebuiten
dragen, met niets verhullende vormen
een leven leven

Niets is wat het lijkt
tenzij je er zelf vorm aan geeft

Bij 'muzikale' poëzie hoort natuurlijk muziek. Daarom lag het voor de hand om de gedichtenbundel 'Uurwerk' tijdens een orgelconcert te presenteren. Mijn broer Jan, ook organist, heeft werken uit de 24 Pieces de Fantaisie van Louis Vierne gespeeld op het orgel van de kerk waar hij organist is: St. Walburgiskerk te Antwerpen.  Tussendoor droeg ik het daarbij geschreven gedicht voor. Uiteraard heb ik een eerste exemplaar aan mijn broer Jan overhandigd. 

tekst

Tekst