Interventies

Er gaat niets boven de persoonlijke ontmoeting, het moment waarop je elkaar echt spreekt, ziet en waarneemt in de situatie die je op dat moment met elkaar deelt. Natuurlijk zijn er de vele digitale vormen van ontmoeting. Daar maak ik ook zeker gebruik van. Maar ze vervangen niet de chemie die ontstaat bij een concrete ontmoeting. 

Bij de coaching heeft de ontmoeting voor mij een heilige waarde. Het gesprek volgt vanzelf. Daarin proberen we de kern van het leven op het spoor te komen en gaan we op zoek naar de manier waarop je dit in het leven concreet vertaalt. Coaching is geen therapie. Iemand hoeft ook geen 'ziekte' te hebben om een gesprek aan te gaan. Het is bewust tijd nemen om de manier van leven en denken, met hulp van een ander, tegen het licht te houden. Al snel zal blijken dat er meer is om bij te sturen of om verder over na te denken dan tot dat moment is aangenomen. Het leven is een voordurend proces van sturen, bijsturen, soms gas terug nemen of juist een tandje bij zetten. Het mooie is dat je dit eigenlijk allemaal zelf bepaalt. En soms is daar even de figuurlijke spiegel of een stimulans bij nodig die dit in je wakker roept.

Een wandeling is een uitermate geschikt middel om in contact te komen met jezelf en de ander. Ik maak er als life coach regelmatig gebruik van om een ontmoeting letterlijk in beweging te brengen. Vooral een gesprek over lastige zaken kan tijdens een wandeling minder confronterend lijken dan wanneer je in een stoel naast of tegenover elkaar zit. Daarnaast biedt de wandeling ontspanning en dat kan uitermate plezierig zijn. Een goed gesprek voeren tijdens een wandeling kent zijn geschiedenis. Er is een Nederlands tv-programma dat van deze combinatie gebruik maakt. Ik volg het regelmatig en je ben vaak getuige van prachtige ontmoetingen en gesprekken.

Wandelen is een bijzondere bezigheid. Als we ons voortbewegen doen we dit vaak in wandeltempo. Wandelen is veel moeilijker dan hardlopen. Wandelen heeft meer te maken met de lange termijn. Bij wandelen ligt de nadruk op elementen als rust, basis, activeren van de zintuigen en (meditatief) ritme.

Wandelen draagt prachtige symbolieken in zich. Het leven is het vinden van je eigen weg, het volgen van je eigen levenspad. Ja, inderdaad soms over bergen en door dalen of via ruwe paden. Om te gaan wandelen moet je besluiten op te staan en uit je (veilige) omgeving te komen. Onderweg ontmoet je wellicht een ander die een stukje met je mee wil wandelen. Je kunt je gaan begeven in een heel nieuwe omgeving, waar je misschien nog nooit bent geweest. Wandelen biedt de juiste 'snelheid' om alle nieuwe indrukken te laten binnenkomen. Je wordt uitgedaagd om goed te luisteren, te zien, te ruiken en het contact met de aarde te voelen.

Een boeiend en verrijkend instrument om de veelzijdigheid van persoonlijke mogelijkheden op het spoor te komen is: filosoferen. Tegelijkertijd is het leren om nieuwe gedachten te omarmen, niet alleen over de persoonlijke mogelijkheden maar ook met betrekking tot bijvoorbeeld lichamelijke beperkingen. Vaak wordt men zich, door de nieuwe gedachten opgedaan met het filosoferen, meer bewust van bestaande of oude denkpatronen. 

Door de Amerikaanse filosoof en therapeut Lou Marinoff ben ik geïnspireerd geraakt om filosoferen een belangrijk onderdeel te laten zijn van het coachingsproces. Filosoferen is in elke ontmoeting leuk en leerzaam.

Wat is het filosoferen precies? 

Filosoferen is ’diep nadenken’ over achterliggende visies die ons gedrag sturen, bijvoorbeeld vragen over het leven, mensen, politiek, wetenschap en geloof. Filosoferen is ‘open nadenken'  buiten je eigen (voor-)oordelen om en deze bloot durven te leggen. Filosoferen vraagt om durven twijfelen aan je eigen ‘zekerheden’. Filosoferen is ‘samen nadenken’. Filosoferen vraagt om betrokkenheid bij anderen (oprechte interesse) en inleven in anderen, om zijn of haar visie te begrijpen. Filosoferen is ‘zelfstandig nadenken’ , je eigen mening vormen, werken aan je eigen persoonlijkheid en niet zomaar alles aannemen wat je wijs gemaakt wordt! Filosoferen is ‘kritisch denken’ en ‘nuanceren’; van meerdere kanten hetzelfde vraagstuk bekijken (‘enerzijds - anderzijds’). Er is niet één goed antwoord, maar er zijn meerdere mogelijkheden. Het ene antwoord kan tijdelijk zijn. Je mening wordt tussentijds bijgesteld, op grond van nieuwe argumenten. (bron: website leren filosoferen)

De persoonlijke 'excursie' staat voor verdieping en verrijking. Dit is bij herhaling nodig als we het leven scherp en aangenaam willen houden. Voor je het weet, raak je in de sleur van alle dag en stomp je af. Daarom stel ik voor regelmatig de focus en soms de grenzen te verleggen. Daarvoor heb je nieuwe indrukken nodig waarmee je aan de slag kunt. Een persoonlijke excursie brengt je deze nieuwe indrukken. Het brengt je bijvoorbeeld naar een plek of onderwerp dat aansluit bij je talenten. Het kan ook een kennismaking zijn met een andere denkwijze of een bepaald boek of specifieke film. Soms is het een bezoek aan een belangrijke plaats, die in het verleden veel betekend heeft. Aan een persoonlijke excursie zijn vaak al enkele gesprekken vooraf gegaan. Soms is het de afsluiting van het traject om opgedane gedachten en inzichten concreet te verkennen en uit te werken.

Coaching zet aan tot actie, tot bijsturen van eerder gemaakte keuzes en het leert je vertrouwen op je persoonlijke kompas. Je kunt weer verder op je levenspad, met nieuwe of gereviseerde instrumenten. Want hoe dan ook, het leven is een kunst. Voor je het weet, blijft veel persoonlijk talent onbenut.

De eigenlijke betekenis van excursie, die in dit kader ook symbolisch uit te leggen is, is: een kort reisje om iets te leren. Veelal is het een aanvulling op een langere reis.

In mijn coachingsgesprekken is steevast aandacht voor het bespreken van de gezondheid. Gezondheid en leven zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vervolgens zullen we daar ook iets voor moeten doen, namelijk: verantwoordelijkheid hiervoor dragen. Dit is precies waar ook de focus van mijn coaching ligt; hoe kun je beter je verantwoording voor je gezondheid vorm geven en wat kun je zelf veranderen, nalaten of juist beginnen?

Omdat gezondheid geen vanzelfsprekendheid is. De keuzes die we maken en het gedrag dat we vertonen moeten niet in strijd zijn met onze gezondheid. Door eerlijk in gesprek te zijn, zaken te verdiepen of van een andere kant te bekijken, kunnen we inconsequenties ten aanzien van onze gezondheid op het spoor komen. Anderzijds kan juist door het nadenken over gezondheid ook de al genomen verantwoordelijkheid meer diepgang krijgen.

Niets is zo belastend voor ons functioneren dan gehinderd te worden door ziekte of beperking van welke aard dan ook. Ook al is er geen (directe) oplossing voorhanden, we willen het (leren) benoemen. Een wandeling, filosoferen of een persoonlijke excursie, het kan allemaal helpen om te komen tot aanvaarding wanneer een onbevredigende gezondheidstoestand niet veranderd kan worden.

De aandacht voor gezondheid is mij niet vreemd. Ik heb als HBO-Verpleegkundige gewerkt. Daarnaast heb ik mij georiënteerd in de natuurgeneeskunde wat een blijvende interesse heeft opgeleverd.

Als life coach heb ik geleerd dat het ongekend belangrijk is om een gezonde levensoriëntatie te hebben. Niet voor niets zullen de overige toepassingen (de wandeling, persoonlijke excursie enzovoorts) van mijn coachingsprogramma dit thema als basis hebben.

Heel veel mensen baseren hun levensbeschouwing op een (stelsel aan regels binnen een) godsdienst, vaak zonder precies te weten wat de geschiedenis hiervan is. De betreffende godsdienst kan weer cultureel en soms geografisch gekleurd zijn. Hoe strakker en fundamenteler de uitwerking is, des te meer moet worden ingeleverd aan vrije persoonlijkheidsontwikkeling.

De hoofdgodsdiensten gaan terug naar de primitieve samenlevingen waarin ze ontstaan zijn. Vanaf het begin van de mensheid is gezocht naar de verklaring van levensprocessen, natuurverschijnselen en de samenhang tussen de verschillende levensgebeurtenissen. De godheid of een god wordt daarvan als hoofdoorzaak gezien. Omdat deze onzichtbaar is, wordt van god zowel figuurlijk als soms letterlijk een beeld gemaakt. Deze beelden hebben een lange geschiedenis. Er zijn nog veel mensen die vanuit opvoeding of geloofsomgeving denken vanuit een van die bestaande oude godsbeelden.

De laatste jaren vinden er grote veranderingen plaats in de samenleving. Dit heeft zijn weerslag op de beleving van levensbeschouwelijke systemen en dit is de oorzaak van veel teleurstellingen. Het moderne leven laat zich niet meer via de oude modellen uitleggen.

Praktijkervaring leert dat veel mensen gebukt gaan onder de gevolgen van een bepaalde levensbeschouwelijke denkwijze, waarvan de basis een levensbeperkend figuurlijk godsbeeld is. Door de godsdienstige versplintering in Nederland raakt men maar al te vaak de weg kwijt tijdens een persoonlijke zoektocht naar levensbeschouwelijke zingeving en komt men vast te zitten in uitersten. Aangezien ik dit landschap ken, wijs ik de weg naar betere oorden, waar zingeving praktisch in het leven toepasbaar wordt. Ik kan niet meer dan de weg wijzen, het pad daadwerkelijk gaan moet men zelf doen.

Je levensbeschouwelijk denken baseren op waardevolle gedachten en passende inzichten naar de tijd van nu is een must. Dit vergt denkwerk, de moed om afstand te nemen van beperkende kaders, en open te staan voor nieuwe spirituele wegen.