Goed weekend

Goed weekend, prettig weekend. Soms hoor je deze groet al iets eerder, zo aan het einde van de week. Dan klinkt het: "alvast goed weekend". Dat weekend is dan de break na vijf werkdagen. En dan? 

Foto is gemaakt bij de Kathedraal van Antwerpen.

Voor mij is het weekend onderdeel van de zeven dagen geworden. Ik vind dit een gelukkige ervaring. Dit betekent dat ik niet meer dat aftelgevoel heb om een aantal werkdagen af te kunnen sluiten. Nee, in het weekend werk ik soms ook, soms zelfs na een week lang werken. Werken, voor mij is dit ook een gelukkige ervaring, omdat ik iets mag doen wat volledig bij mij past. 

Natuurlijk vind ik het fijn om vrije tijd te hebben, zeker na een drukke periode, maar dit hoeft niet per se in het weekend te zijn. Dat weekendidee is voor mij verloren gegaan door meer dan een reden. Vroeger toen ik nog leefde volgens het ritme van een streng protestants gelovig stramien, was het weekend een stilstand; met name de zondag. Dan was de kerkgang en de sfeer die daarbij hoorde alles bepalend. Daar kwam al snel verandering in doordat ik als leerling verpleegkundige stage ging lopen in het ziekenhuis. Ook dus in het weekend. Ik weet nog hoe bijzonder ik het vond in het begin om op zondag te fietsen en later met de brommer naar het ziekenhuis te gaan. Je was ergens anders dan in de kerk. De kerkgang stond immers gebeiteld in steen dat je daar moest zijn.

Nee, dat weekend heeft voor mij heel geleidelijk aan een metamorfose ondergaan. Nu, zowel jaren later, breng ik het weekend veelal door in Antwerpen. Alweer jaren heb ik daar een klein appartementje wat ik gebruik voor recreatieve doeleinden. Ik ben er graag, ook buiten het weekend als de (werk-)agenda het toelaat.

Zo ongeveer alles wat mijn vroegere jeugdweekenden bepaalde, is verdwenen. Daar dacht ik aan toen ik aan het einde van de zondagochtend (in de middag schrijf ik dit blog) in de Kathedraal van Antwerpen zat. Of toch niet, ik was nota bene in een kerk. Iedere eerste zondagochtend van de maand is er in deze Kathedraal een orgelconcert op een van de orgels die deze Kathedraal rijk is. Aangezien ik liefhebber ben van o.a. orgelmuziek, sla ik weinig keren over. Het was deze ochtend een Bach programma. Niet veel later klonk het prachtige “Erbarm dich mein, o Herre Gott (BWV 721). Dat is genieten. Misschien kan ik nu extra genieten omdat ik de koraalmelodie, de devotie en de melancholie van de tekst en de muziek nog steeds versta. Sterker nog, dat resoneert in mij.

Maar het is weekend, en ik ben in de kerk om te genieten van de muziek. Ik ben er niet meer volgens het vereiste parcours dat mij voorheen richting gaf op zondag. Er is dan veel veranderd in mijn beleving, zo dacht ik. Mijn denken, voelen, begrijpen, beschouwen, tijdsbesteding én weekendbeleving. Het kan verkeren in een mensenleven.

Het concert eindigde met de monumentale koraalbewerking ‘Aus tiefer Noth schrei ich zu dir' (BWV 686). Stevig, breed en bepaald geen onzekere muziek, terwijl het een gebedstekst betreft. In mijn jeugdweekend was vaak een gebed in de kerk een aangesloten klaagzang met ook heel veel verzoeken. Dit weekend klonk een gebed anders, muzikaal welteverstaan. 

Goed weekend. Ja, voor mij is een goed weekend dat ik mezelf mag zijn. Of dat nu in mijn werk is in het weekend of dat ik bezig ben met creatieve dingen, zoals schrijven, dichten of schilderen. En de zelfreflectie, de rust, de verwondering of de bezinning die zijn er ook. Zoals vanmorgen tijdens het concert in de kerk, de wandelingen met mijn hond, het schrijven van deze tekst, het lezen van een goed boek, de momenten met mijn partner. Kortom, ingrediënten voor een goed weekend.

Geschreven door

info@niekonoordzij.nl