De 50 gepasseerd

Vijftig jaar worden. Ik heb het onlangs meegemaakt en wat was het een bijzondere dag. Terecht eentje om bij stil te staan. Beseffen waar je staat en wat je levensweg is geweest tot nu toe. Ook uitkijken naar de toekomst met de wens nog ouder te mogen worden, maar jong van geest te blijven.

Mijn 50-ste verjaardag was een dag vol (verborgen gehouden) verrassingen.
Zo werd ik en mijn gezin opgehaald met een heuse limousine.

Inmiddels ben ik, op het moment dat ik dit blog schrijf, ruim de 50 gepasseerd. En wel drie weken. Dan heb ik het over mijn leeftijd. Het had ook zomaar betrekking kunnen hebben op een verzameling of een tussenstand gewichtheffen. Dat laatste heeft geen betrekking op mij, die verzameling daarentegen wel. Mijn bibliotheek bestaat namelijk op dit moment uit 2075 titels. En ja, ik heb ervoor moeten verhuizen om dit alles thuis een plaats te kunnen bieden.

Van verdiepende boeken lezen word je ook ouder in je hoofd; wat echter als uitwerking heeft dat je jong van geest blijft. Tenminste, dit heeft bij mij wel deze uitwerking. (Voor een ander kan dat zomaar iets anders zijn) En deze combinatie is een gewilde uitkomst naar het blijkt. Ouder worden mag, als het maar geen aftakeling wordt; vooral de huid- of haarconditie mag geen stapje terug doen. 

Enkele weken geleden stonden er artikelen in de zaterdagbijlage van dagblad Trouw die gewijd waren aan de gevoelsleeftijd. Het gevoel dus hoe oud je bent en de werkelijke leeftijd kan (sterk) uiteenlopen. Ik herken dit wel moet ik eerlijk bekennen. Niet dat ik geen 50 jaar wil zijn, maar mijn geest is zeer dynamisch en flexibel, wat ervoor zorgt, denk ik, dat mijn gevoel een jongere richting aanwijst. 

Of toch niet?
De laatste 10 tot 15 jaar heb ik me sterk kunnen ontwikkelen. Niet dat ik zoveel extra’s heb vergaard maar het is meer dat ik veel sluimerende potentie en ambities in mezelf heb kunnen aanspreken. Ik ben actief geworden als dichter en inmiddels beleef ik veel genoegen aan het abstract schilderen. Wie had dit kunnen denken. Dit zijn geen bevliegingen maar prachtige uitdrukkingsvormen die bij mij passen en die mij een comfortabel levensgevoel geven, zelfs bij tegenslag. En hier zit 'm de crux denk ik. 

Ik heb veel geleerd en veel afgeleerd de afgelopen 49 jaar. Wat een moeite denk ik vaak, had ik sommige dingen niet eerder kunnen weten, dat was wel handig geweest. Dit is een illusie lijkt me. Door veel dingen te weten en te hebben ervaren, waar achteraf het echte leven bepaald niet in zat, vergroot dit juist het zicht op de ruimte waar het wel in zit. Op deze wijze hebben ‘verloren jaren’ toch z’n uitwerking. Ik heb vele jaren mijn leven ingericht met levensbeschouwelijke variëteiten die met de rug naar het leven staan. En toch, ervaar ik het als een basis dat te hebben meegemaakt. Ik heb er wel een stevige zoektocht voor moeten afleggen om tot die conclusie te komen. Het maakt me nu voor den duvel en z'n moer niet bang. Het leven mag nu komen zoals het komt, ook de dood die bij het leven hoort, hoewel die laatste uiteraard nog wel even mag wachten. 

Het leven heb ik godzijdank leren omarmen en leef als nooit tevoren. Ouder worden is prachtig, zolang je het kan beleven vanuit jouw mogelijkheden, ook al zijn of worden deze op den duur beperkt. Ouder in leeftijd zijn, zonder echt vrijuit mentaal te kunnen leven gegeven je mogelijkheden, is een bijzonder zware opgave. Vaak gepaard gaand met angsten en mentale onzekerheden. 

De crux is dus vooral het mentaal kunnen leven. Daar helpen voor mij die boeken bij, van en over mensen die behoorlijk anders denken dan ik zelf gewend ben. Sta niet stil, maar blijf vooral mentaal in beweging. Zet geen uitroeptekens, maar vraagtekens, iedere keer weer. Het houdt je jong van geest, zelfs met een ouder wordend lichaam, ja zelfs met een kalend achterhoofd. 

HAARGRENS
© Nieko Noordzij

Met de jaren schuift de haargrens op
zoals de schaduw zich verplaatst
bij het vorderen van de dag

Geleidelijk maak je kennis
met je bovenhoofd, krijg je zicht op
onbedekte vragen

Een uitermate grote kans
je eigen grens te verplaatsen
tot onthulling van de levenskunst

Geen implantaat is meer nodig
om eigen antwoorden te bedekken
voor het uiterlijk

Leven over je eigen vertrouwde grens
het brengt je in een innerlijke wereld
alsof het een nieuwe dag betreft

Geschreven door

info@niekonoordzij.nl