Bij een uitvaart heb ik eens een toespraak gehouden over een dagboek. Het was bedoeld als moment van reflectie tijdens de plechtigheid. De toespraak was gebaseerd op de gewoonte van de overledene om iedere dag een stukje te lezen uit een dagboek. In dit blog een kleine knipoog uit deze toespraak.

Een dag is voor iedereen gelijk. Ongeacht of je nu religieus bent of niet, oud of jong bent. Wat er ook gebeurt, de dag gaat gewoon verder, hij wacht niet op jou. 

Zo kan je iets ergs meemaken. Een ingrijpend voorval wat bij jou wel de tijd doet stilstaan. Anderzijds gaat de dag ook gewoon verder als je het tegenovergestelde meemaakt. Iets moois, iets waarvan je zou wensen dat het altijd zo zal blijven. Anders gezegd: ook aan ieder feestje komt een einde.

En dan hebben we die tussentijd, tussen die twee tegenpolen in. Die tijd die we vaak gebruiken om aan verplichtingen te voldoen. Veelal zaken om in ons levensonderhoud te voorzien. De dagelijkse werkzaamheden die iedere dag weer terugkomen.

Juist in deze tussentijd kan je overvallen worden door hele persoonlijke gedachten. Momenten dat je niet lekker in je vel zit of je alleen voelt, lijken wel te worden uitvergroot. Je bent even de draad van de dag kwijt.

Een dagboek brengt de tegenpolen van de dag samen en verbindt deze met de tussentijd. Het is daarom mooi, ontroerend vaak en ook inspirerend om een dagboek te lezen van een bekend iemand uit de geschiedenis. Hoe gaat iemand anders om met voor- en tegenspoed en wat kan ik daarvan leren?

Er zijn mensen die een religieus dagboek lezen. Geen dagboek waarin allerlei belevenissen van iemand staan. Het zijn handreikingen voor iedere dag; hoe we met die tegenpolen en de tussentijd van de dag kunnen omgaan. Zeg maar gereedschap hoe te leven, hoe het maximale uit de dag te halen.

Want als we deze kunst verstaan, zorgt dit voor een echt waardevol leven. Er zijn ook voor niet-religieuze mensen talloze spreukenkalenders of dagboeken met zogenaamde “leefwoorden”.  Ze geven vorm aan de dag en sturen daarmee onze gedachten. Precies datgene wat generaties voor ons vooral via een religieuze manier van leven en denken hebben gedaan. Met of zonder dagboek.

Geschreven door

Nieko Noordzij

info@niekonoordzij.nl

Deel dit blog op: